DE.GROEN
Het ongeziene laten zien
Laten zien-praten-connectie maken
Wij zijn Marjolein de Groen en Peter Jordaan. Allebei beeldend kunstenaar. Toch noemen wij onszelf schertsend “kunstenaars on hold”. Als kunstenaars staan wij regelmatig in de “pauzestand”. Dat komt omdat ons werk als verzamelaar van kunst met daarbij de missie om die kunst ook te laten zien veel tijd in beslag neemt. In dit voormalige bankgebouw aan de Weverstraat in Arnhem komt immers alles samen. De tentoonstellingsruimte met steeds nieuwe shows, de lezingen en presentaties, de kluisruimte als videoplek, de bar, het café, het terras. En niet in de laatste plaats de privécollectie die te zien is op de eerste en tweede verdieping van het gebouw.
Deze privécollectie hedendaagse beeldende kunst is de spil van alles wat er gebeurt. Dat betekent dat vrijwel alle activiteiten en shows op een of andere manier verbonden zijn met deze collectie en met elkaar. Wij kochten al vele jaren regelmatig kunst of ruilden werk met collega’s. In 2010 hebben wij besloten om van het kopen van kunst een echte missie te maken. De liefde voor en de betekenis van kunst maakten het ons makkelijk om gedreven en nieuwsgierig het landschap van kunst en vooral kunstenaars grondig te verkennen. Het geeft ons veel plezier en voldoening. Maar kunst kopen is iets anders dan kunst laten zien. Het zinde ons niet dat de kunst alleen in ons huis te zien was of zelfs opgeslagen werd. Er stond ons een nieuwe opdracht te wachten. Groter en ingrijpender. Het ongeziene laten zien werd ons motto. Er moest een plek komen om het werk te laten zien. Wat ben je dan? Een museum? Nee, dat zijn we zeker niet. “Jullie zijn een museum toch?” wordt vaak gezegd. Nogmaals nee. Het is een privécollectie en je loopt door ons huis. Wanneer je er bent, dan zijn wij er ook, of in ieder geval een van ons. Je kunt ons aanspreken of wij spreken jou aan. Wij delen graag onze ideeën en gedachten over kunst met anderen. Niet omdat wij het beter weten of gelijk hebben maar juist omdat kunst en praten over kunst soms nieuwe inzichten kan geven op allerlei zaken. Hoe klein en onbelangrijk die zaken ook mogen zijn. Maar je kunt ons ook negeren en je eigen gang gaan in dit huis.
De collectie omvat nu zo’n vierhonderd werken waarvan er wisselend ongeveer vijftig te zien zijn in ons huis aan de Weverstraat. Wanneer we je nieuwsgierig hebben gemaakt, dan nodigen we je van harte uit om een bezoek te brengen aan deze bijzondere plek in hartje Arnhem.
DE.GROEN
Gebouw
EEN PLEK VAN BETEKENIS
MET RIJKE HISTORIE
Lange tijd zochten kunstenaars hun plekken aan de rand van de stad; nog te ontwikkelen gebied, daarmee liepen ze vooruit op ontwikkelingen en hielpen ze de projectontwikkelaars en passant een handje. Wij hebben zeker ook naar die plekken gekeken.
Onze zoektocht naar een goede plek heeft ons uiteindelijk hier gebracht. We zijn geland midden in de stad. De binnensteden zijn arm geworden, arm in betekenis. Of we nou hier in Arnhem lopen of in een andere stad, zoveel maakt het niet uit, winkelketens, Phone shops en Burger King, overal hetzelfde. We kopen liever op internet dan bij de winkels in de stad. Met als gevolg veel leegstand. De binnenstad is geworden tot een opnieuw te ontwikkelen gebied, er heerst een inhoudelijke armoede. Iedere binnenstad heeft minimaal een paar plekken nodig die uniek zijn en betekenis geven.
In 2017 hebben wij van dit oude bankgebouw een huis voor de kunst gemaakt. Na een lange leegstand gingen de deuren wagenwijd open. Met een prachtig terras op het voorplein.
stukje geschiedenis
In 1903 is het bankgebouw gebouwd in opdracht van de familie André de la Porte. De Arnhemsche Verzekerings maatschappij is opgericht als verzekerings maatschappij tegen brandschade en had daarnaast ook een bankfunctie. Dat verklaart de grote kluis in de kelder.
Het pand is rijk versierd geweest met wandschilderingen en houtsnijwerk die door dezelfde timmermannen gemaakt zijn als het interieur van het st. Hubertus op de Hoge Veluwe.
Er is weinig meer van over. Maar in het Atrium zie je nog een groot deel van de gestucte ornamenten. De Griffioen boven de ingang houdt het schild (AVB) nog vast. Daaronder probeert de kikker weg te springen, wat hem nooit zal lukken. Het verhaal gaat dat bij de opening van het pand de directeur zei: “zolang de kikker niet springt, springt ook de bank niet”.
In de jaren ‘70 is de bank na veel overnames eigenlijk verdwenen en zijn de Arnhemse dansschool en het conservatorium de nieuwe gebruikers. Een niets ontziende verbouwing volgde. Met verlaagde plafonds, schrootjes en de verbinding met het buurpand (de Aloysius School) was er niets meer over van de oude allure en status van het pand. Voor de studenten echter was het een paradijs.
In 2008 ging de deur voorgoed dicht. Sindsdien zijn er enorm veel plannen op het pand geprojecteerd. Niets is doorgegaan.
Pas na 10 jaar, in 2017 gingen de deuren weer open, en was iedereen welkom in dit unieke Arnhemse pand.
HEKWERK VAN ALPHONS TER AVEST
Grote cirkels dik getrokken staal dat zeker vanaf een afstand associeert met uitelkaar getrokken prikkeldraad. Dichterbij zijn het geen nare haakjes die de prikkels vormen maar 200 vormpjes die allemaal verwijzen naar beelden die we in onze collectie hebben.
Het voorstel voor de poort van Ter Avest gaat uit van dezelfde dikte staal als in het oude hekwerk, ook wordt er een gelijke transparantie nagestreefd. Materiaal, kleur en afmetingen zijn gebaseerd op het oude hekwerk. De vormpjes lijken uit het staaldraad getrokken te zijn, het verwijst naar oud smeedwerk, in werkelijkheid zijn ze gesneden met moderne lasertechniek.
Op deze klassieke plek heeft ter Avest een actuele invulling gegeven op de scheiding van publiek en privé.
In het zijhek zit een aluminium poortje, een afdruk van een houten looppoortje.
Wij danken het Mondriaan Fonds voor hun ondersteuning.